Καλημέρα και καλή δύναμη. Χαμόγελο και καλή διάθεση να έχετε, να
περνάτε όμορφα και μόνο με αγαπημένους, μακριά από μίζερους. Λίγα για
μαγείρεμα μοσχάρι.
Το κοκκινιστό μοσχάρι είναι ένα παραδοσιακά γιορτινό, Κυριακάτικο πιάτο στην Ελληνική γαστρονομική παράδοση. Συνδυασμένο με μακαρόνια, με πατάτες τηγανητές, με πουρέ, με ρύζι, με κριθαράκι ως γιουβέτσι ή με πουρέ μελιτζάνας ως χουνκιάρ μπεγεντί αποτελεί μια σταθερή βάση για πολλά αγαπημένα γεύματα.
Κάθε σπίτι στην Ελλάδα έχει και από μια συνταγή κοκκινιστού.
Όμως οι σπιτικές συνταγές, για πιάτα τόσο ενταγμένα στη καθημερινότητα των νοικοκυριών, όπως το κοκκινιστό κρέας, δεν έχουν βασιστεί σε τεχνικές της λόγιας αστικής κουζίνας που διαμόρφωσαν οι επαγγελματίες σεφ. Ακολουθούν συνήθως την οικογενειακή παράδοση από γενιά σε γενιά, με αποτέλεσμα να μην εκμεταλλεύονται απλές ιδέες και τεχνικές που θα μπορούσαν να ανεβάσουν σημαντικά το γευστικό αποτέλεσμα. Έτσι, βρίσκω ότι συνήθως στις σπιτικές συνταγές έχουμε μια έντονη σάλτσα όπου οι γεύσεις της ντομάτας και του κρέατος ανταγωνίζονται με τα διάφορα μπαχαρικά, η οποία πλημμυρίζει ένα στεγνό και σχετικά άνοστο κρέας. Και αυτό είναι σαφώς αποτέλεσμα της εμπειρικής τεχνικής που χρησιμοποιούν οι νοικοκυρές, η οποία δεν είναι γαστρονομικά ενδεδειγμένη. Αλλά βέβαια κανείς δεν τους εξήγησε ποτέ, τι είναι το καλύτερο και γιατί.
Το κοκκινιστό μοσχάρι είναι ένα παραδοσιακά γιορτινό, Κυριακάτικο πιάτο στην Ελληνική γαστρονομική παράδοση. Συνδυασμένο με μακαρόνια, με πατάτες τηγανητές, με πουρέ, με ρύζι, με κριθαράκι ως γιουβέτσι ή με πουρέ μελιτζάνας ως χουνκιάρ μπεγεντί αποτελεί μια σταθερή βάση για πολλά αγαπημένα γεύματα.
Κάθε σπίτι στην Ελλάδα έχει και από μια συνταγή κοκκινιστού.
Όμως οι σπιτικές συνταγές, για πιάτα τόσο ενταγμένα στη καθημερινότητα των νοικοκυριών, όπως το κοκκινιστό κρέας, δεν έχουν βασιστεί σε τεχνικές της λόγιας αστικής κουζίνας που διαμόρφωσαν οι επαγγελματίες σεφ. Ακολουθούν συνήθως την οικογενειακή παράδοση από γενιά σε γενιά, με αποτέλεσμα να μην εκμεταλλεύονται απλές ιδέες και τεχνικές που θα μπορούσαν να ανεβάσουν σημαντικά το γευστικό αποτέλεσμα. Έτσι, βρίσκω ότι συνήθως στις σπιτικές συνταγές έχουμε μια έντονη σάλτσα όπου οι γεύσεις της ντομάτας και του κρέατος ανταγωνίζονται με τα διάφορα μπαχαρικά, η οποία πλημμυρίζει ένα στεγνό και σχετικά άνοστο κρέας. Και αυτό είναι σαφώς αποτέλεσμα της εμπειρικής τεχνικής που χρησιμοποιούν οι νοικοκυρές, η οποία δεν είναι γαστρονομικά ενδεδειγμένη. Αλλά βέβαια κανείς δεν τους εξήγησε ποτέ, τι είναι το καλύτερο και γιατί.
Για να βγει το κρέας πολύ νόστιμο, εκτός από την κατάλληλη επιλογή
πρώτης ύλης, έπρεπε να τσιγαριστεί σταδιακά σε μικρές δόσεις, σε πολύ
δυνατή φωτιά, εντελώς στεγνό, απ’ όλες τις πλευρές του. Έτσι, το κρέας
καραμελώνει απ’ έξω, λόγω των αντιδράσεων Maillard που συμβαίνουν μεταξύ
των 130º-160ºC και παράγουν περισσότερα από 1000 διαφορετικά μόρια που
εντείνουν την γεύση. Αυτές οι χημικές αντιδράσεις είναι που δίνουν στο
κάθε κομμάτι μοσχαριού την απόλυτη κρεάτινη γεύση στην εξωτερική του
επιφάνεια και το χαρακτηριστικό βαθύ καφέ, μελί χρώμα.
Το σταδιακό και σε μικρές δόσεις τσιγάρισμα με το κρέας σε θερμοκρασία δωματίου γίνεται για να μην πέσει η θερμοκρασία του λαδιού, πράγμα που θα συμβεί αναπόφευκτα αν ρίξουμε όλο μαζί το κρέας στη κατσαρόλα και ειδικά αν είναι κρύο απ’ το ψυγείο.
Το ότι το κρέας πριν τσιγαριστεί είναι στεγνό, είναι επίσης πολύ σημαντικό γιατί έτσι δεν μεσολαβούν υδρατμοί ανάμεσα στο λάδι και το κρέας στη κατσαρόλα μας, και άρα μπορεί και ψήνεται δημιουργώντας το εξωτερικό καραμέλωμα. Αν δεν ήταν στεγνό, οι υδρατμοί θα το “έβραζαν” αντί να το ψήσουν, ρίχνοντας τη θερμοκρασία και στη συνέχεια παρασύροντας τους χυμούς του έξω, χωρίς να καταφέρει να καραμελώσει και άρα μένοντας σχετικά άγευστο.
Το σταδιακό και σε μικρές δόσεις τσιγάρισμα με το κρέας σε θερμοκρασία δωματίου γίνεται για να μην πέσει η θερμοκρασία του λαδιού, πράγμα που θα συμβεί αναπόφευκτα αν ρίξουμε όλο μαζί το κρέας στη κατσαρόλα και ειδικά αν είναι κρύο απ’ το ψυγείο.
Το ότι το κρέας πριν τσιγαριστεί είναι στεγνό, είναι επίσης πολύ σημαντικό γιατί έτσι δεν μεσολαβούν υδρατμοί ανάμεσα στο λάδι και το κρέας στη κατσαρόλα μας, και άρα μπορεί και ψήνεται δημιουργώντας το εξωτερικό καραμέλωμα. Αν δεν ήταν στεγνό, οι υδρατμοί θα το “έβραζαν” αντί να το ψήσουν, ρίχνοντας τη θερμοκρασία και στη συνέχεια παρασύροντας τους χυμούς του έξω, χωρίς να καταφέρει να καραμελώσει και άρα μένοντας σχετικά άγευστο.
